نکات مثبت و منفی برنامه های نظارت بر فعالیت کوکان در فضای مجازی

1403/02/13 0 نظر بازدید : 69

این واقعیت که ما در عصر اینترنت زندگی می‌کنیم کاملا اجتناب‌ناپذیر است. بچه‌ها برای انجام تحقیقاتشان در مدرسه به کتابخانه نمی‌روند، بلکه از جستجوهای آنلاین استفاده می‌کنند، وقتی صحبت از برقراری ارتباط با معلمان بین کلاس‌ها و بعد از مدرسه می‌شود، اغلب آن‌ها ارسال پیام از طریق شبکه‌های اجتماعی را ترجیح می‌دهند و وقتی صحبت از نحوه سرگرمی آنها می‌شود؟ خوب، باید بگوییم سرگرمی‌ها و بازی‌های آنلاین اولین گزینه برای کودکان هستند. 

امروزه فکرکردن به این‌که یک کودک نباید در اینترنت باشد نه تنها غیرواقعی است، بلکه تصمیمی کاملاً نادرست است. برای این‌که آن‌ها در فرهنگی که در آن وجود دارند رشد کنند، حضور در فضای مجازی یک امر ضروری است.

با این حال، همه کارها باید به‌طور متعادل انجام شوند و نظارت بر این‌که فرزند شما چگونه و چه مدت زمانی در اینترنت باشد، مزایای بسیاری داشته و ضروری است، اما این نظارت باید به نحو اصولی انجام شود.اگر کنجکاو هستید که با نکات مثبت و منفی برنامه‌های نظارتی والدین آشنا شوید، پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

نکات مثبت برنامه‌‌های نظارتی والدین 
اولین وظایف هر والدینی این است که از بچه‌ها محافظت کنند. در جهان پهناور مجازی، می‌توانیم راهنماها و توصیه‌هایی به کودکانمان ارائه کنیم تا بتوانند میزان رویارویی با عوامل خطرساز را به حداقل برسانند.

برنامه‌های مختلف فیلترکننده اطلاعات در اینترنت، باعث می‌شوند کودکان به شکل تصادفی یا به شکل عامدانه نتوانند به محتواهای نامناسب دست پیدا کنند. بسیاری از برنامه‌ها به شکل درونی این فیلتر را برای بچه‌ها اعمال می‌کنند. مثلاً google safesearch و google safesearch for kids  باعث می‌شوند که محتواهای نامناسب برای بچه‌ها در جستجوی گوگل ظاهر نشود. همچنین برنامه‌هایی وجود دارند که در قسمت تنظیمات آن‌ها، والدین می‌توانند جستجوی کودکشان را محدود کنند.

کامپیوترها نیز تنظیمات نظارتی مختلفی دارند که با رفتن به منوی کنترل پنل می‌توانید آن‌ها را مشاهده کنید. همچنین به‌تازگی بعضی از نرم‌افزارها طراحی شده‌اند که می‌توانند فعالیت‌های آنلاین کودکان را پیگیری کنند. این نرم‌افزارها از زورگیری‌ها و خشونت‌های مجازی جلوگیری کرده و تمام فعالیت‌هایی که از طریق کامپیوتر یا دیگر دستگاه‌های الکترونیکی انجام می‌شود را ردیابی می‌کنند. از طریق این نرم‌افزارها حتی به والدین اجازه داده می‌شود که به پسوردهای کودکان نیز دسترسی پیدا کنند. در واقع این نرم‌افزارها نظارت کامل والدین از تمام فعالیت‌های کودک در فضای مجازی را ممکن می‌کنند.

ویژگی‌های منفی برنامه‌های کنترل والدین 
این‌که تکنولوژی به ما ابزار نظارت بر فرزندانمان را داده است، نکته مثبتی است که موجب آرامش خاطر می‌شود، اما حیطه‌ امنیتی فیلترهای اینترنتی و برنامه‌های کنترلی محدودیت‌هایی نیز دارد و این ابزارها قادر نیستند به شکل صد درصد از تمام اتفاقات و حوادث بالقوه جلوگیری کنند و ممکن است باعث احساس نوعی آرامش خاطر کاذب در والدین شوند.

در اینجا بحث اعتماد نیز مطرح می‌شود. اگر بچه‌ها در تمام جنبه‌های زندگی عملکرد مناسبی دارند، به حرف والدین گوش می‌دهند و نمرات خوبی در مدرسه می‌گیرند، ممکن است استفاده از نرم‌افزارهای نظارتی روی آن‌ها تاثیر منفی داشته باشد. زیرا ما با استفاده از برنامه‌های کنترلی این پیغام را می‌دهیم که به آن‌ها اعتماد کافی نداریم. این احساس منفی می‌تواند باعث خدشه‌دار شدن رابطه‌ والد و فرزندی شود.

علاوه‌براین، بحث حریم خصوصی کودکان نیز مطرح می‌شود. آیا آن‌ها حق ندارند حریمی مختص به خودشان داشته باشند؟ برخی معتقدند که کودکان باید فضایی مخصوص به خود داشته باشند و این برنامه‌ها ممکن است استقلال عمل کودک را به خطر بیاندازند. به نظر می‌رسد استفاده از برنامه‌هایی که به استقلال عمل کودک نیز توجه دارند بهترین گزینه باشد.

علاوه‌براین‌ها انواع مختلفی از خطرات جدی در فضای مجازی در کمین کودکانمان است که غیرقابل پیش‌بینی هستند. خطراتی که مقابله با آن‌ها بیش از برنامه‌های نظارتی، نیازمند آگاهی دادن والدین به کودکان است. بنابراین بهتر است پیش از هرچیز با دنیای کودکان امروزی آشنا شده و با ایجاد صمیمیت، اعتماد کودکان خود را به دست آورید تا بتوانید از آن‌ها در برابر هر خطر محافظت کنید.

برای نظارت بر کودکان در فضای مجازی باید تعادل را رعایت کرد
اگر والدین انتخاب کنند که نمی‌خواهند بر فعالیت‌های کودک نظارت داشته باشند، چه نتایجی به بار خواهد آمد؟ از سوی دیگر، اگر والدین نظارت حداکثری و غیر اصولی بر فرزندان داشته باشند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ هر دوی این انتخاب‌ها می‌توانند عواقب مختلفی داشته باشند.

اگر بر فعالیت‌های آنلاین کودکان نظارت نداشته باشیم، احتمال زیادی وجود دارد که آن‌ها با محتواها و اشخاص خطرناک روبرو شوند. بسیاری از خطرات موجود در فضای آنلاین مانند یک باتلاق هستند و کودک را گیر می‌اندازند. حتی ممکن است مشکلات مجازی، به زندگی واقعی کودک نیز رخنه کنند و آسیب‌های جدی برای او به همراه داشته باشند.

پس والدین باید از بچه‌ها محافظت کنند اما نظارت داشتن بر کودک، مخصوصاً اگر این نظارت به شکل غیراصولی انجام شود، می‌تواند باعث سرکشی و لجبازی بیشتر آن‌ها شود. همچنین ممکن است کودک دیگر نتواند به والدین اعتماد کند. در واقع دور شدن کودک از والدین او را در خطر بیشتری قرار خواهد داد.

می‌توان به این نتیجه‌گیری راضی شد که باید به اندازه کافی بر عمل کودک نظارت داشته باشیم، در عین حال به او اعتماد کنیم و همچنین آموزش‌های محافظتی را نیز به کودکمان ارائه دهیم. راه‌حل درست این است که تعادلی بین فعالیت کودک در فضای مجازی و نظارت والدین وجود داشته باشد.

با این حال، در نظر داشته باشید که نمی‌توان برای همه کودکان یک نسخه واحد را تجویز کرد و هر والدی باید بر طبق شناختی که از کودک دارد عمل کند. بنابراین والدین باید  تمام عوامل مختلف (مانند شخصیت کودک، سن او و میزان بلوغ فکری) را در نظر گرفته و بر طبق این جنبه‌ها با ایجاد قوانین خاص بهترین راهکارهای محافظتی را انتخاب کنند. 

همه ما داستان‌های مختلفی درباره کودکانی که در دنیای مجازی درگیر مشکل شده‌اند، شنیده‌ایم. معمولاً این روایت‌ها درباره بچه‌هایی است که محتواها و اطلاعات شخصی را در فضای مجازی به اشتراک گذاشته‌اند و سپس دچار مشکلات مختلفی شده‌ یا مورد آزارهای آنلاین قرار گرفته‌اند. واقعیت این است که هر کودکی ممکن است قربانی زورگویی‌ها و خشونت‌های آنلاین شود. 

بنابراین برای این که بتوانیم امنیت کودکانمان را در دنیای دیجیتال حفظ کرده و فعالیت‌های آن‌ها را تعدیل کنیم، نیاز است که از زندگی آنلاین آن‌ها با ‌خبر بوده و با استفاده از برنامه‌های کنترلی بر عملکرد کودکانمان نظارت داشته باشیم، اما پیش از استفاده از این برنامه‌ها لازم است به سه سوال خوب فکر کنیم. با ما همراه باشید تا این سوالات را باهم مرور کنیم.

1.چطور می‌توانیم از اینکه دنیای مجازی بین ما و فرزندمان مانعی ایجاد کند جلوگیری کنیم؟
پاسخ این سوال ساده‌تر از چیزی است که فکر می‌کنید. فقط حرف‌زدن می‌تواند به شما کمک کند دیوار دنیای مجازی را بشکنید. البته منظور از حرف‌زدن، هر نوع مکالمه‌ای نیست. شما باید بتوانید مکالمه‌ای با کودک برقرار کنید که ادامه‌دار بوده و باعث شود شناخت عمیق‌تری از فرزندتان به دست آورید.

باید توجه کنید که بچه‌ها چطور با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و به چه سبکی باهم حرف می‌زنند. با این راهکار بهتر می‌توانید متوجه هیجان‌ها و دغدغه‌های فرزندتان بشوید. همچنین توجه کنید که نصیحت‌کردن بچه‌ها، به معنای ارتباط برقرار کردن با آن‌ها نیست.

گاهی والدین فکر می‌کنند اگر پند و اندرزهای مختلفی را به کودک بگویند، با او ارتباط کلامی برقرار کرده‌اند. اما در واقع اگر می‌خواهید که فرزندانتان با شما روراست باشند و برای گفتن رازهایشان به شما اعتماد کنند، باید بتوانید نوع جدید و سازنده‌ای از مکالمه و ارتباط را با آن‌ها شکل دهید.

2.چطور می‌توانیم نوجوانان را مجاب کنیم درباره فعالیت‌های آنلاینشان صحبت کنند؟
در قدم اول، باید زمان‌هایی در روز را برای صحبت کردن اعضای خانواده با یکدیگر و ارتباط خانوادگی در نظر بگیریم. معمولاً با بزرگ‌تر شدن بچه‌ها، آن‌ها درگیر مدرسه و زندگی اجتماعی با همسالانشان می‌شوند و ارتباط برقرار‌کردن با آن‌ها بسیار مشکل‌تر می‌شود. بنابراین یک راهکار مفید این است که زمانی از روز که همه افراد خانواده در منزل هستند (مثلاً زمان خوردن شام) را برای مکالمه و ارتباط خانوادگی در نظر داشته باشید.

در این زمان‌ها، همه اعضای خانواده ملزم هستند سر میز حاضر شوند و کسی نباید از وسایل الکترونیکی مانند گوشی تلفن همراه استفاده کند. علاوه بر این زمان‌های مشخص، از هر فرصت دیگری نیز برای ارتباط برقرار کردن با فرزندانتان استفاده کنید.

3.نیاز است با نوجوانان درباره چه موضوعاتی صحبت کنیم؟
بیایید قبول کنیم بسیار بعید است که فرزندانمان خودشان درباره فعالیت‌های مرتبط با تکنولوژی مکالمه‌ای را با ما آغاز کنند. بنابراین باید تلاش کنیم که آن‌ها را عادت دهیم مانند صحبت‌کردن درباره هر مسئله‌ دیگری، اتفاقات زندگی مجازی‌شان را نیز با ما در میان بگذارند. بهتر است همان‌طور که درباره روزشان و کارهایی که در مدرسه انجام داده‌اند سوال می‌کنید، درباره فعالیت‌های آنلاینشان نیز از آن‌ها سوال بپرسید.

ببینید که از چه وب‌سایت‌ها و برنامه‌هایی استفاده می‌کنند و آن‌ها را تشویق کنید طرز کار با آن برنامه‌ها را به شما نیز یاد بدهند. خودتان را مشتاق نشان دهید و بخواهید محتواهای موردعلاقه‌شان را به شما نشان دهند. به طور کلی، باید با زندگی آنلاین فرزندتان بیشتر آشنا شوید تا بتوانید در صورت نیاز از او حمایت و محافظت کنید. 

آیا استفاده از برنامه‌های نظارتی لازم است؟
درباره‌ مزایا و معایب برنامه‌های نظارتی، نظرات مختلف و متفاوتی وجود دارد. گروهی عقیده دارند که سرک‌کشیدن در فعالیت‌های مجازی فرزندان تعرض به حریم خصوصی آن‌ها است. با این وجود، دادن آزادی آنلاین کامل به کودکان، مخصوصاً زمانی که هنوز به اندازه کافی با دنیای آنلاین آشنا نیستند، می‌تواند خطرناک و مشکل‌زا باشد.

بنابراین به فعالیت‌های آنلاین، مانند رانندگی نگاه کنید. ما از همان ابتدا کلید ماشینمان را به فرزندمان نمی‌دهیم تا او بدون هیچ تجربه‌ای رانندگی را آغاز کند،. برای تکنولوژی نیز باید همین رویکرد را به کار ببریم.

 همان‌طور که همگی قبول داریم که یادگیری رانندگی  و استفاده از اتومبیل سن مخصوص داشته و زمان زیادی لازم دارد، استفاده از گوشی‌های تلفن همراه نیز سن مخصوص داشته و نیاز به آموزش دارد. زیرا هر دو این وسیله‌ها می‌توانند خطرات جدی به همراه داشته باشند.
بنابراین به نظر می‌رسد استفاده از برنامه‌های نظارتی نه تنها لازم که کاملا ضروری است. همچنین لازم است تا رسیدن به سن مناسب، نسبت به خرید گوشی برای کودک اقدام نکنیم.